دیده اندر ماتم بانوی عالم گریه کن
دختر صدیقه ی کبرای خاتم گریه کن
در عزای ناخدای کشتی صبر و بلا
زینب کبری سپه سالار دشت کربلا
گریه کن اندر عزای آن که طوفان بلا
از مدینه سیر دادش تا سوی شام بلا
در عزای خواهر سلطان مظلومان حسین
گریه کن ای دیده از اعماق جان با شور و شین
گاه در محراب خون بیند علی مرتضی
گاه صد پاره جگر بیند امام مجتبی
گاه اندر نوک نی بیند سری همچون قمر
گاه اندر مجلس آن بی حیا در طشت زر
کوه صبر و استقامت زینب کبراست او
اسوه ی تقوا و دانش دختر مولاست او
کاروان سالار بر جمع اسیران زینب است
کز غم مرگ حسین مادام در تاب و تبست
خطبه های آتشین در کوفه و در شام داشت
با سیه روزان ظالم بخت نافرجام داشت
بعد قتل شاه دینش اشک او سیّال بود
جام جانش تا ابد از غصه مالامال بود
بس که اندر شهر شام از دیده مروارید سفت
جسم پاکش تا ابد از غصه اندر شام خفت
شد رهائی نوحه گر اندر عزا و می سرود
کلک او چون اُستُن حنانه می نالید رود
(اثرطبع استادحاج علی محمد رهائی شهرضائی)

دعاى ورود به ماه مبارک رمضان از زبان امام سجاد (ع)

«الدعاء مخ العبادة» اين عبارت کوتاه از پيامبر مکرم اسلام در صحيفه سجاديه زبور آل محمد تجلى کاملى دارد، دعاى 44 صحيفه مخصوص آغاز ماه مبارک رمضان است که بخشى از آن و ترجمه تمام آن به ميهمانان «شهرالله» تقديم شده است.

امام چهارم شيعيان حضرت امام زين العابدين(ع) در دعاى چهل و چهارم صحيف سجاديه زبور آل محمد اينگونه با پروردگار خويش مناجات کرده است: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى هَدَانَا لِحَمْدِهِ، وَ جَعَلَنَا مِنْ أَهْلِهِ لِنَکُونَ لِإِحْسَانِهِ مِنَ الشَّاکِرِينَ، وَ لِيَجْزِيَنَا عَلَى ذَلِکَ جَزَاءَ الْمُحْسِنِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى حَبَانَا بِدِينِهِ، وَ اخْتَصَّنَا بِمِلَّتِهِ، وَ سَبَّلَنَا فِى سُبُلِ إِحْسَانِهِ لِنَسْلُکَهَا بِمَنِّهِ إِلَى رِضْوَانِهِ، حَمْداً يَتَقَبَّلُهُ مِنَّا، وَ يَرْضَى بِهِ عَنَّا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى جَعَلَ مِنْ تِلْکَ السُّبُلِ شَهْرَهُ شَهْرَ رَمَضَانَ، شَهْرَ الصِّيَامِ، وَ شَهْرَ الْإِسْلَامِ، وَ شَهْرَ الطَّهُورِ، وَ شَهْرَ التَّمْحِيصِ، وَ شَهْرَ الْقِيَامِ الَّذِى أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ، هُدًى لِلنَّاسِ، وَ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ فَأَبَانَ فَضِيلَتَهُ عَلَى سَائِرِ الشُّهُورِ ..»

ترجمه: ستايش براى خداست که ما را به سپاس خود رهنمون گرديد، و بدان اهليّت بخشيد تا از شکر گزارانِ احسان او باشيم، و بر اين کار، ما را پاداش نيکوکاران دهد.

ستايش براى خداست که دين خود را به ما عطا فرمود، و ما را به آيين خود ويژه گردانيد، و به راه‌هاى احسان خويش پويا ساخت تا به فضل نعمت او به سوى خشنودى‌اش روانه شويم؛ ستايشى که آن را از ما قبول کند و به سبب آن از ما راضى شود.

ستايش براى خداست که ماه خود، ماه رمضان، را از جمله راه‌هاى احسان قرار داد، که ماه روزه، ماه اسلام، ماه پاکيزگى از آلودگى‌ها، ماه رها شدن از گناهان و ماه شب زنده‌دارى است؛ ماهى که قرآن در آن نازل گرديده؛ قرآنى که راهنماى مردم و نشانه‌ى آشکار هدايت و جدا کننده‌ى حق از باطل است.

پس به سبب حرمت‌هاى فراوان و فضيلت‌هاى نمايان که براى اين ماه مقرّر داشت، برترى آن را بر ديگر ماه‌ها عيان فرمود. براى بزرگداشت آن، چيزهايى را که در ماه‌هاى ديگر حلال کرده بود، در اين ماه حرام گردانيد، و خوردنى‌ها و آشاميدنى‌ها را غدغن کرد، و براى آن زمانى معين قرار داد، که نه اجازه مى‌دهد آن زمانِ معين پيش انداخته شود، و نه مى‌پذيرد که به تأخير افتد. آن گاه يکى از شب‌هاى اين ماه را بر شب‌هاى هزار ماه ديگر برترى داد و نام آن را «شب قدر» نهاد؛ شبى که در آن، فرشتگان و روح به فرمان پروردگارشان بر هر يک از بندگان او که بخواهد، با تقديرِ بى‌تغيير الاهى که براى هر کارى در نظر گرفته شده، فرود مى‌آيند.

# خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را بياموز که چگونه فضيلتِ اين ماه را بشناسيم و حرمتش را بزرگ بشماريم و از آنچه مَنعمان فرموده‌اى خوددارى کنيم، و يارى کن تا با نگه داشتن اعضا و جوارح خود از گناه و به کار گماشتن آنها در آنچه سبب خشنودى توست، روزهاى آن را روزه بداريم؛ آن سان که به سخنان بيهوده گوش نسپاريم، و چشم خود را به سوى بازيچه‌ها ندوانيم، و به حرام‌ها دست نگشاييم، و به سوى ناشايسته‌ها قدم بر نداريم، و شکم‌هايمان جز آنچه تو حلال کرده‌اى در خود جمع نکند، و زبان‌مان جز آنچه تو فرموده‌اى، نگويد، و جز در آنچه ما را به ثواب تو نزديک مى‌سازد، خود را به زحمت نيندازيم. و جز آن کار که ما را از عقاب تو حفظ مى‌کند به کار ديگر نپردازيم. آن گاه به لطف خود، همه‌ى اين اعمال را از رياى رياکاران، و آوازه‌جويى آوازه‌جويان، بپيراى، تا کسى را در عبادت خود با تو شريک نگيريم و جز تو منظور و مرادى نجوييم.

# خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را در اين ماه بر اوقات نمازهاى پنج گانه آگاهى ده؛ با احکام و شرايط آن که مقرّر فرموده‌اى، و واجباتش که لازم گردانده‌اى، و وظايفى که به آنها موظّف کرده‌اى، و هنگامه‌هايى که براى آنها قرار داده‌اي. ما را در نماز، با کسانى برابر ساز که مراتب بلند آن را دريافته‌اند و ارکان آن را حفظ مى‌کنند و آن را در وقت خود، به شيوه‌ى بنده و فرستاده‌ى تو ـ که درودهاى تو بر او و خاندانش باد ـ در رکوع و سجود و همه‌ى فضيلت‌هاى آن با کامل‌ترين وضو و در نهايت خشوع به جاى مى‌آورند. توفيقمان ده که در اين ماه، با نيکى و احسان، به سوى خويشان خود رويم، و با بخشش و عطايا از همسايگان خود دل‌جويى کنيم، و دارايى‌هاى خود را از حقوق مردم بپيراييم، و با جدا کردن زکات پاکيزه نماييم، و با کسى که از ما دورى گزيده آشتى کنيم. با آن که بر ما ستم نموده، از مقتضاى انصاف در نگذريم، و با آن که با ما دشمنى ورزيده صلح کنيم، مگر کسى که در راه تو و براى تو با او دشمن شده‌ايم، که او دشمنى است که با وى دوستى نمى‌کنيم، و از حزبى است که با آن يکرنگ و يکدل نمى‌شويم. ما را موفق کن که در اين ماه با انجام دادن کارهاى نيک و پسنديده خود را به تو نزديک‌تر سازيم؛ اعمالى که با آنها گناهان‌مان را بيامرزى و ما را از شروع به ناشايسته‌ها نگاه دارى، تا هيچ يک از فرشتگان تو بيش از طاعت‌هاى گوناگونِ ما نزد تو طاعت نياورند، و در انواع سبب‌هاى تقرّب، به پاى ما نرسند.

# خدايا، من از تو مى‌خواهم که به حق اين ماه، و به حق هر فرشته‌اى که او را مقرّب خود ساخته‌اى، و هر پيامبرى که او را به رسالت فرستاده‌اى، و هر بنده‌ى صالحى که برگزيده‌اى و او از آغاز تا انجام اين ماه در عبادتت کوشيده است، بر محمد و خاندانش درود فرستى و ما را شايسته‌ى آن کرامت کنى که به دوستان خود وعده فرموده‌اى، و از آنچه براى بندگان کوشا در اطاعت خود قرار داده‌اى، برخوردارمان سازى، و به رحمت خود ما را در صف آنانى درآورى که بالاترين مرتبه‌هاى بهشت را سزاوارند.

# خدايا، محمد و خاندانش درود فرست و چنان کن که ما از کج‌روى در مسأله‌ى توحيد تو، و کوتاهى در بزرگداشت تو، و شک در دين تو، و گم کردنِ راه تو، و غفلت از حرمتگزارى تو، و فريب خوردن از دشمن تو، شيطانِ رانده شده، برکنار مانيم. خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و هرگاه در هر يک از شب‌هاى اين ماه بخشايش تو جمعى از بندگانت را از بند عذاب رهايى بخشد و گذشت تو ايشان را ببخشايد، ما را از جمله‌ى اين بندگان قرار ده و در شمار بهترين کسانى درآور که با اين ماه به سر برده‌اند و با آن همراهى کرده‌اند. # خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و چون هلال اين ماه ناپديد شود، گناهان ما را نيز محو نما، و چون روزهاى آن به پايان رسد، آلودگى‌هاى ما را نيز از ميان بردار، تا در حالى آن را پشت سر گذاريم که تو ما را از هر خطا پيراسته‌اى و از هر گناه پاکيزه ساخته‌اي. خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و اگر در اين ماه ميانه‌روى پيشه نکرده‌ايم، ما را به راه ميانه آور، و اگر از راه راست گرديده‌ايم، به راه راستمان بدار، و اگر دشمن تو، شيطان، ما را احاطه کرده است، از چنگ او رهايى‌مان بخش.

#خدايا، اين ماه را با عبادت ما آکنده ساز، و لحظه‌هايش را با طاعت ما بياراى، و ما را يارى کن که روزهايش را روزه بداريم و شب‌هايش را با نماز و نياز و فروتنى و اظهار خاکسارى در برابر تو به صبح آوريم، تا هيچ روزِ آن بر غفلت ما، و هيچ شبِ آن بر کوتاهى ما گواه نباشد.

# خدايا، ما را در ماه‌ها و روزهاى ديگر، و تا زنده‌ايم، اين چنين قرار ده، و از آن بندگان شايسته‌ى خود گردان که بهشت را به ميراث مى‌برند و در آن جاودانه مى‌مانند؛ آنان که آنچه بايد [در راه خدا] بدهند، مى‌دهند، و در حالى به سوى پروردگارشان باز مى‌گردند که دل‌هايشان هراسان است؛‌آنان که در کارهاى نيک شتاب مى‌ورزند و هم ايشان در آنها بر يکديگر سبقت مى‌گيرند. خدايا، در هر وقت و در هر زمان و در هر حال، بر محمد و خاندانش درود فرست، به شمار درودهايى که بر ديگران فرستاده‌اى، و چندين برابرِ همه‌ى آنها؛ چندان که جز تو کسى آنها را شماره نتواند کرد، زيرا تو هر چه خواهى همان کني.

امام کاظم (علیه السلام ) : « زراعت در زمین های نرم می روید ، نه روی سنگ ها ! همچنین علم وحکمت تنها درقلب متواضعان جوانه می زند نه در قلب متکبران جبار.» ( تحف العقول ص 296)

نکات اخلاقی آیت الله بهجت

مراقب باشید از خدا دور نشوید

قدم اول در سیر الی الله و در مسیر تقرب خدا این است که انسان هر وقت تصمیم به خود سازی گرفت ،بداند که فاصله ای طولانی با مولای خود دارد و مراقب باشد که حد اقل ،اگر نزدیکتر نشد ، (از خدا) دورتر نیز نشود و سعی کند موقعیتی که دارد ،حفظ کند و بعد کم کم به جلو حرکت کرده خود را خود را به مولا نزدیکتر کند.

به روح بیشتر از جسم اهمیت دهید

اگر بشر به همان اندازه که به جسمش اهمیت می دهد ، به روحش نیز می پرداخت ،هیچ غم و غصه ای باقی نمی ماند ، اما با تاسف بسیار بشر تنها به دنبال آنچه برای جسمش مفید است می رود و از روحش باز می ماند.

بدون اصلاح نفس به جایی نمی رسیم

باید بدانیم که علاج ما اصلاح نفس است در همه ی مراحل واز این مستغنی نخواهیم بود و بدون آن کار ما تمام نخواهد شد. با اعتراف به این که عمل خود ما است که بر سر ما آمده و می آید ،تا خودمان را اصلاح نکنیم و با خدا ارتباط نداشته باشیم و با نمایند گان خدا ارتباط نداشته باشیم ، کارمان درست نمی شود .

کاری نکنید که پشیمان شوید

اعمالی در دنیا محل ابتلا و آزمایش ما خواهد شد . باید بدانیم که آنها مورد رضای خداست و همچنین خدمت و عبادت و طاعت او محسوب می شود . پس هدف باید این باشد که تمام عمر صرف در یاد خدا ، طاعت او و عبادت شود تا به آخرین درجه قرب شایسته خود برسیم . در غیر این صورت ، پس از آنکه دیدیم بعضی به مقامات عالی رسیدند و ما بی جهت عقب ماندیم ،پشیمان خواهیم شد.

چند نکته برای جلو گیری از گناه

از غذای خود از نظر کم و کیف ، کم کنید و از خوردن غذاهای محرک بپرهیزید ، خصوصا شبها ، و بین الطلوعین مقداری قدم بزنید ، ورزش در هوای آزاد نمایید و از نظر فکر و نظر در مناظر مهیج خود داری نمایید و برای ازدواج به نحو آسان اقدام کنید و با توبه و تضرع به درگاه خداوند مهربان و توسل به امام عصر (عج) از خداوند بخواهید که شما ما را از گناه حفظ فرماید.

خودمان باعث عذاب می شویم

انٌ الله لا یُغَیَرُ ما بِقَوم حَتٌی یُغَیروا ما بِاَنفسِهم”سوره رعد آیه ۱۱ خداوند هرگز اوضاع قومی را تغییر نمی دهد ، تا اینکه خود آنان آنچه را که دارند تغییر دهند.هر چه هست از قامت نا ساز بی اندام ماست . تا ما نا جور نشویم ، آنچه از بالابر سر ما نازل می شود ، نا جور نمی شود؛ بلکه کاری می کنیم که باران رحمت بر ما نقمت و عذاب می شود.

به آنچه می دانی عمل کن

اگر کسی هر چه می داند زیر پا نگذارد و در هر چه نمی داند توقف کند و احتیاط کند ، تا زمانی که بداند ، کار تمام است . اما اگر معلومات را زیر پا گذاشت و درمجهولات ، هیچ مقید نشد و به هر طرف رفت ، به مقصود نمی رسد . پس همین که انسان به معلوماتش عمل کرد ، دیگر حالت منتظره ای ندارد ،بقیه بر عهده ی خداست. راه لذت بردن از نماز احساس لذت در نماز ، یک سری مقدمات خارج از نماز دارد و یک سری مقدمات در خود نماز ، آنچه پیش از نماز و در خارج از نماز باید مورد ملاحظه باشد و عمل شود ، این است که انسان گناه نکند و قلب را سیاه و دل را تیره نکند و معصیت ،روح را مکدر می کند و نورانیت دل را می برد و در هنگام خود نمازنیزاو را از غیر خدا منصرف کند و توجهش با غیر خدا مشغول نشود ، اگر به طور اتفاقی منصرف شد به محض التفات پیدا کردن باید قلبش را متوجه خدا کند.

دیگران را دعا کنید تا دعایتان مستجاب شود

یکی از چاره جویی های شرعی برای استجابت دعا و برآورده شدن حاجت خود این است که شخصی که حاجت یا گرفتاری دارد ،دعا کند و از خدا بخواهد که تمام گرفتاری های مشابه گرفتاری او را از تمام مومنین و مومنانی که گرفتارند ، برطرف و یا هر حاجتی نظیر حاجت او دارند ، بر آورده شود ، زیرا در این صورت مَلَک برای خود انسان دعا می کند و دعای مَلَک مستجاب می شود .این گونه دعا کردن در حقیقت دعای به خود کردن است.

در زمان غیبت عبادت کنید

لازم نیست که انسان در پی این باشد که به خدمت حضرت ولی عصر (عج) تشزف پیدا کند ، بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز ، سپس توسل به ائمه (ع) برای او بهتر از تشرف باشد زیرا آن حضرت می بیند و می شنود و عبادت در زمان غیبت افضل از عبادت در زمان حضور است و زیارت هر کدام ا ز ائمه اطهار (ع)مانند زیارت حضرت حجت (عج)است.